برادرم خسرو

فیلم در مورد بیماری دوقطبی‌ست. بیماری‌یی که شاید اطرافمان زیاد دیده باشیم و زود از آن رد شدیم... جدای از بازی به شدت خوب شهاب حسینی، موضوع جدید فیلم مخاطب را میخکوب می‌کرد و تا اواسط فیلم سخت می‌شد حدس زد که درمورد چه بیماری‌یی حرف می‌زنند. از روند خود فیلم و آن‌چه در آن می‌گذر چیز خاصی نمی‌گویم تا بیشتر برای دیدن‌اش راغب شوید. اما نکته‌ی خیلی خیلی قشنگی که فیلم داشت و در آخر داستان به صراحت نمایش داده‌شد این بود که؛ خیلی از آدم‌هایی که برچسب بیمار «روانی» روی آنها می‌گذاریم و دائم تحت نظر روان‌پزشک هستند و درکل دید مثبتی در موردشان وجود ندارد، خیلی سالم‌تر و امن‌تر از شخصیت‌های اصیل و تحصیل‌کرده‌ی جامعه هستند. دیدن این فیلم را از خودتان دریغ نکنید:)

نیمه شب اتفاق افتاد

ریتم معمولی و موضوع تکراری. تنها پوئن مثبت این فیلم آهنگایی بود که توش خونده می‌شد!!!

The Silence of the Lambs ( 1991 )

چطور من فیلم به این هیجانی رو اینقدر دیر دیدم؟در همین حد بگم که فیلم در مورد شخصیت های ضد اجتماعیه و خیلی هیجانی!

دربند

یعنی واقعا من موندم نویسنده ی این فیلم،چه فکری در مورد دخترای شهرستانی اونم از نوع پزشکی خونش!کرده که نشسته این فیلمنامه رو سرهم کرده!مطمئنن کسی که وارد زندگی خوابگاهی نشده باشه یا اگه همکلاسی شهرستانی نداشته باشه،با دیدن این فیلم واقعا میترسه ازینکه بچه ش رو بفرسته یه شهر دیگه یا فکر میکنه کسایی که توی شهرای بزرگ درس میخونن،همش در حال گول خوردن هستن!!!!اگه این فیلم رو دیدید که هیچی!اگه ندیدید به هیچ وجه سمتش نرید.دیدن تام و جری نتیجه ی معقولانه تری داره نسبت به این فیلم!

The Age of Adaline

مرد ایده آلم را(هم ظاهری هم اخلاقی) در این فیلم پیدا کردم!!!

The Great Gatsby (2013)

یه جایی از فیلم هست که راوی میگه: گتسبی جوری دیزی رو نگاه میکرد که هر دختری دلش میخواد معشوقش اینجوری نگاش کنه!...راست میگه.دخترا دوست دارن کسی که دوستش دارن،اینجوری بهشون نگاه کنه.

Danish girl

تمام مدتی که  این فیلم عجیب را میدیدم؛به یاد دوست قدیمی ام بودم که ناگهان بعد از بیست و پنج سال دختر بودن،پسر شد...این فیلم خوب را ببینید و نگاه تان به دو جنسه کمی عوض شود.کمتر از آنها خرده بگیریم یا از دیدنشان چندش مان شود.

هفت ماهگی

اگه حوصلتون سررفته بود و هوس سینما کردید،برید این فیلم رو ببینید.ولی اگه کلا بین کافه رفتن،پیاده روی،خرید و... با سینما رفتن، تردید داشتید من بهتون پیشنهاد میکنم برید پیاده روی....در کل دیدن این فیلم ضرری نداره،ندیدنش هم همینطور...نمره ی بالای بازیگری این فیلم رو هم من به پگاه آهنگرانی میدم...همین دیگه...

"یه چیزی بگو.هرچی"....

از کل قسمت ها و سکانس های فیلم me before you آنجاهایی را دوست داشتم که کلارک به ویل میگفت:"یه حرفی بزن".این سوال بی مقدمه که خیلی وقت ها خودم از خیلی ها میپرسم.وقت هایی که حالم خوش نیست برمیگردم و به هرکسی که اطرافم هست و یا میدانم پشت گوشی حاضر است میگویم:"یه چیزی بگو.هرچی".و خب در بیشتر مواقع چیزهایی را میشنوم که نباید.چیزهایی که حالم را هیچ تغییری نمی دهد."نمیدونم چی بگم" "دستم بنده" "آخ ببخشید گوشیم نبود پیشم" "باز تو این سوال رو پرسیدی" "چی بگم آخه؟" "پول میخوام"...خب درست است که این بین توقعی نباید باشد که دیگران مجبور باشند با حرفی،یادداشتی،عکسی،شعری،آهنگی حالم را روی مدار سینوسی به بالا پرتاب کنند...چیزی که میخواهم بگویم این است که به قسمت هایی که کلارک و ویل بی مقدمه به هم میگفتند"یه حرفی بزن" حسودی میکردم.حسودی همراه با یک حس خوب.که آنها هم شبیه به من ازین دست سوالات تقریبا احمقانه میپرسیدند.با این تفاوت که برای آنها شخص خاصی وجود داشت که برای پرسیدن این سوال،دست روی آن یک نفر بگذارند! و چیزی بشنوند که حالشان را خوب میکند.هرچند یک کلام مزخرف...

"یه چیزی بگو.هرچی"....

me before you

you should try the scent called Papillons Extreme.

I always did think it would smell great on you.

There are a few things  I wanted to say and couldnt

.....

live boldly, Clark

push yourself

Dont settle

knowing you still have possibilites is a luxury

...

you are scored on my heart Clark