تلخ همچون چای سرد

فیلم در مورد بیماری دوقطبی‌ست. بیماری‌یی که شاید اطرافمان زیاد دیده باشیم و زود از آن رد شدیم... جدای از بازی به شدت خوب شهاب حسینی، موضوع جدید فیلم مخاطب را میخکوب می‌کرد و تا اواسط فیلم سخت می‌شد حدس زد که درمورد چه بیماری‌یی حرف می‌زنند. از روند خود فیلم و آن‌چه در آن می‌گذر چیز خاصی نمی‌گویم تا بیشتر برای دیدن‌اش راغب شوید. اما نکته‌ی خیلی خیلی قشنگی که فیلم داشت و در آخر داستان به صراحت نمایش داده‌شد این بود که؛ خیلی از آدم‌هایی که برچسب بیمار «روانی» روی آنها می‌گذاریم و دائم تحت نظر روان‌پزشک هستند و درکل دید مثبتی در موردشان وجود ندارد، خیلی سالم‌تر و امن‌تر از شخصیت‌های اصیل و تحصیل‌کرده‌ی جامعه هستند. دیدن این فیلم را از خودتان دریغ نکنید:)