زندگی دانشجویی ِ تنهایی در خوابگاه و در شهر بزرگی مثل تهران تا اینجا به من یاد داد،باید در درونت یک روحیه ی مردانه داشته باشی.قوی،نترس،شجاع،از پس خود بر آ،گریه در خفا،به تخمم گفتن به مشکلات،دنبال کار برو،سخت و...یک جورایی یک مردانگی ِدرونی غالب بر زنانگی ات...
تلخ همچون چای سرد
تلخ منم،چایی یخ که هیچکس ندارد هوسش را
کلمات کلیدی
بایگانی
- مرداد ۱۴۰۲ (۱)
- اسفند ۱۴۰۱ (۱)
- آذر ۱۴۰۱ (۱)
- شهریور ۱۴۰۱ (۱)
- خرداد ۱۴۰۱ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۲)
- فروردين ۱۴۰۱ (۵)
- اسفند ۱۴۰۰ (۱)
- بهمن ۱۴۰۰ (۵)
- دی ۱۴۰۰ (۲)
- آذر ۱۴۰۰ (۵)
- آبان ۱۴۰۰ (۲)
- مهر ۱۴۰۰ (۸)
- شهریور ۱۴۰۰ (۴)
- مرداد ۱۴۰۰ (۶)
- تیر ۱۴۰۰ (۸)
- خرداد ۱۴۰۰ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۲)
- فروردين ۱۴۰۰ (۵)
- اسفند ۱۳۹۹ (۴)
- بهمن ۱۳۹۹ (۲)
- دی ۱۳۹۹ (۵)
- آذر ۱۳۹۹ (۱۰)
- آبان ۱۳۹۹ (۱۳)
- مهر ۱۳۹۹ (۹)
- شهریور ۱۳۹۹ (۱۱)
- مرداد ۱۳۹۹ (۱۲)
- تیر ۱۳۹۹ (۹)
- خرداد ۱۳۹۹ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۳)
- فروردين ۱۳۹۹ (۴)
- اسفند ۱۳۹۸ (۱۳)
- بهمن ۱۳۹۸ (۱۰)
- دی ۱۳۹۸ (۲۴)
- آذر ۱۳۹۸ (۳)
- آبان ۱۳۹۸ (۷)
- مهر ۱۳۹۸ (۱۰)
- شهریور ۱۳۹۸ (۶)
- تیر ۱۳۹۸ (۵)
- خرداد ۱۳۹۸ (۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۳)
- فروردين ۱۳۹۸ (۴)
- اسفند ۱۳۹۷ (۳)
- بهمن ۱۳۹۷ (۳)
- دی ۱۳۹۷ (۴)
- آذر ۱۳۹۷ (۳)
- آبان ۱۳۹۷ (۳)
- مهر ۱۳۹۷ (۴)
- شهریور ۱۳۹۷ (۱)
- مرداد ۱۳۹۷ (۱)
- تیر ۱۳۹۷ (۵)
- خرداد ۱۳۹۷ (۸)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۸)
- فروردين ۱۳۹۷ (۵)
- اسفند ۱۳۹۶ (۳)
- بهمن ۱۳۹۶ (۶)
- دی ۱۳۹۶ (۵)
- آذر ۱۳۹۶ (۱۴)
- آبان ۱۳۹۶ (۱۳)
- مهر ۱۳۹۶ (۵)
- شهریور ۱۳۹۶ (۱۱)
- مرداد ۱۳۹۶ (۱۶)
- تیر ۱۳۹۶ (۲۳)
- خرداد ۱۳۹۶ (۱۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۱۸)
- فروردين ۱۳۹۶ (۱۱)
- اسفند ۱۳۹۵ (۲۵)
- بهمن ۱۳۹۵ (۲۰)
- دی ۱۳۹۵ (۱۷)
- آذر ۱۳۹۵ (۹)
- آبان ۱۳۹۵ (۱۸)
- مهر ۱۳۹۵ (۱۸)
- شهریور ۱۳۹۵ (۱۰)
- مرداد ۱۳۹۵ (۹)
- تیر ۱۳۹۵ (۲۱)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۱۷)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱۲)
- اسفند ۱۳۹۴ (۳۳)
- بهمن ۱۳۹۴ (۲۵)
- دی ۱۳۹۴ (۲۱)
- آذر ۱۳۹۴ (۳۵)
- آبان ۱۳۹۴ (۱۶)
- مهر ۱۳۹۴ (۲۱)
- شهریور ۱۳۹۴ (۴)
- خرداد ۱۳۹۴ (۳)
خانه های دیگرم
حال خوشی نداشتم.وارد اتاق شدم.گوشی ام را چک کردم.از پی ام کسی خنده ام گرفته بود...کسی از آنطرف اتاق گفت قشنگ میخندم...بلندتر خندیدم...حالمان خوش شد...
۲۱ مهر ۹۴ ، ۲۱:۳۴
باید برایتان بنویسم.از شگفتی های وبلاگ نویسی بنویسم ک یک شب با چشمان پف کرده توی خوابگاه دعوت به چایی میشوی و یک هفته بعد میفهمی میزبان،خواننده ی وبت بوده!
۱۹ مهر ۹۴ ، ۱۴:۵۹
دلتنگی شبیه در قوطی فلزی رب است که وقتی دستت را می برد,عمقی می برد.می برد.عمیق می برد