تلخ همچون چای سرد

خب برای یک غریبه از کجا باید شروع کرد؟!

:))

من از یه شهر کوچیک سرد توی شمال نیویورک شمارو میخونم. وبلاگ شما از معدود وبلاگ هایی هست که منو وصل میکنن به دوران تین ایجری وبلاگ خوانی و حال و هوای مملکتی که توش نفس میکشیدم و دلم بدجووووررر تنگه براش. و تقریبا هر دو سه روز یه بار چک میکنم به هوای نوشته جدید. و همیشه هم آرزو میکنم کاش زود به زودتر مینوشتی. خوب باشی و بخندی همیشه.

امروز تازه پستت رو دیدم، نمیدونم از دیروز که این پست رو گذاشتی کسی نظری براش نذاشته یا اینکه خودت نخواستی نظرات بیان روی صفحه!

گاهی اوقات بدجور نیاز به یک دوست رو در کنار خودم احساس میکنم. احساس تنهایی چیز خوبی نیست. حس میکنم یادم رفته چطور باید با آدمها دوست شد...

سلام :)

من حرف خاصی نداشتم فقط توی یه کانال دیدم بوت سفارش میگیرن بعد اینقدر خوشگل که اشک آدم درمیاد. حدس زدم دوسشون داشته باشی اومدم لینک رو بفرستم تلگرام دیدم هیچ راهی نیس.این شد که اینجا مزاحم میشم.فقط امیدوارم زود ببینی این پیامو چون سه روز بیشتر سفارش نمیگیرن. همین. خداحافظ :)@tarahanemood

خواستم بگم هروقت‌ پست میذاری یا اسمتو یه جایی می‌بینیم ناخودآگاهام میره سمت اون عکست تو نمایشگاه کتاب تو غرفه‌ی انتشارات آموت با چندتاکتابی که گرفته‌بودی و رو به دوربین لبخند می‌زدی... یادم نیست نمایشگاه کدوم سال بود ۹۷یا ۹۶یا۹۵ و یادم نیست اصلا اون عکس رو کجا دیدم تو تلگرام یا اینستاگرام ولی یادمه که غرفه‌ی آموت بود و تو لبخند می‌زدی با لب‌هات، چشم‌هات و حتی اون ابروهای پیوسته که زور می‌زنن اخمو جلوه‌ت بدن...

لینک ناشناس حرفتو بزنِ تلگرام رو باید میذاشتی! :))

سلام خوبی؟ من هم رشته م روانشناسیه هم دارم مادر میشم، میشه بگی این کلاسه که درمورد دلبستگی میری کجا برگزار میشه؟ 

سلااااااااااااااام :) 

من نمیدونم با دلتنگیم برای دوران اوج وبلاگها چیکار کنم :/ و هر چند وقت یه بار موقع دلتنگیام میام یه سرکی میکشم به وبلاگها به کلمهههه ها :))))

ولی از تو ممنونم که چراغ اینجا رو برای رهگذرهای دلتنگ روشن نگه داشتی .بوس.

خب هوا سمت شماها هم آلودست؟

 :))