تلخ همچون چای سرد

گاهی که حالم خوب باشدو یکشنبه یا چهارشنبه نباشد،در بازار روز بازی بامزه ای با خودم انجام میدهم.به آدم ها نگاه می کنم  و حدس می زنم صدایشان چه شکلی باشد.بعد که داد میزنند غافلگیر می شوم.بعضی آدم ها اصلا به صدایشان نمی خورند.بعضی ها جدی هستند اما صدای مهربانی دارند، بعضی ها هم چهره شان آن قدر ساکت است که انگار هیچوقت صدا نداشته اند،اما کافی است هوار بکشند تا حسابی غافلگیرت بکنند.بعضی ها هم هیچ جوری به صدایشان نمی آیند.انگار کسی پشت شان ایستاده و به جای آن ها حرف میزند.

سنجاب ماهی عزیز/فریبا دیندار