این شب ها
جمعه, ۱۹ آذر ۱۳۹۵، ۰۹:۳۷ ب.ظ
خودکشی کردن بین دانشجویان یک امر کاملا طبیعی شده.اگر سال های قبل میشنیدیم که فلانی که بهترین دانشجوی بهترین دانشگاه بود خودکشی کرد تا هفته ها درگیر خبرش بودیم.الان خبری اینچنین میشنویم با یک جمله ی "عه"سر و تهش را خط میزنیم...با تمامی این اوصاف میخواهم بگویم گریه کردن در خوابگاه دخترانه هم یک چیزی توی همین "عه" گفتن است.طبیعی و جاافتاده.سه روز است توی خوابگاه تنها هستم.با این قضیه مشکلی ندارم.الان ناگهان چیزی درونم فریاد زد: گریه کن تا حالت جا بیاد.نشسته بودم روی تخت و آرام گریه میکردم که هم اتاقی ام وارد شد.تا آمدم اشک هایم را پاک کنم لو رفتم.تنها یک کلام گفت"آخ" و کیفش را گذاشت روی زمین و رفت تا راحت تر باشم.به گمانم موقعی که برگردد ازینکه بی موقع وارد اتاق شده بوده عذر خواهی هم کند...
۹۵/۰۹/۱۹