تلخ همچون چای سرد

تلخ منم،چایی یخ که هیچکس ندارد هوسش را

تلخ همچون چای سرد

تلخ منم،چایی یخ که هیچکس ندارد هوسش را

رابرت برتون نوشت:"من از اندوه مینویسم که مشغول باشم و از اندوه حذر کنم"

{از سال 89 تا 94 توی بلاگفا می‌نوشتم. بعدش بلاگفا هیولا شد و نوشته‌هام رو قورت داد. منم کوچ کردم به اینجا }

بایگانی

یاس و امید

يكشنبه, ۱۹ فروردين ۱۳۹۷، ۱۲:۱۹ ق.ظ

غمگین ترین آگهی های دیوارهای شهری، اعلامیه های فوت نیستند. آگهی های گم شدن سالمندان، بیماران یا کودکانی هستند که گویی لحن نوشتاری شان چیزی فراتر از غم است. ملتمسانه است.

"مردی که در عکس مشاهده میکنید بیماری آلزایمر دارد. ساکن مشهد است و چندی پیش در سفر خانوادگی به اصفهان گم شده است. خواهشمندیم اگر او را جایی دیدید با این شماره تماس بگیرید."

"پسر بچه ای که در عکس مشاهده میکنید بیماری اوتیسم دارد. از فلان تاریخ که از خانه بیرون رفته تا به الان کسی از او خبر ندارد. عکس را با دقت نگاه کنید و اگر پسر بچه ای شبیه به عکس دیدید بلافاصله با این شماره تماس برقرار کنید"

" عکس متعلق به دخترکی 6 ساله است که از هفته ی پیش در کوچه شان مشغول بازی بوده و از همان تاریخ دیگر دیده نشده. لطفا اگر او را دیدید با این شماره تماس بگیرید."


به یاس فکر میکنم. به امید. به ساختار ترکیبی این دوباهم. یاس و امید...

به کسی که این آگهی ها را میچسباند فکر میکنم. به نگاه ملتمسش به عابرین شهر. به چشم های مستاصلش که گویی گم شده اش را به زور میخواهد در قالب ناشناسی بگذارد و نمیشود. نمیشود. نمیشود...

به گمشده ها فکر میکنم. که گم شدن شان را میفهمند ولی نمیفهمند. بوی آشنایی نمیشوند و دل شان میگوید گم شده اند... ذهن شان برای پیدا شدن یاری نمیدهد چرا که آشنا را هم غریبه میبینند...

به یاس فکر میکنم. به امید...

به ساختار ترکیبی این دوباهم. یاس و امید...

نظرات (۸)

به گمشده ای فکر کن که گم کرده ش نمیتونه و نمیشه عکسشو به دیوار آگهی کنه باید خودش تنهایی دنبالش بگرده
پاسخ:
اینم غم انگیزه.
ولی گمشده ی هشیار زود پیدا میشه:)
این جمله منو به عمق برد:

به گمشده ها فکر میکنم.


ممنون
به گمشده ها فکر می کنم ...
و غم انگیزتر اونایی هستن که گم شدن و هنوز متوجه نشدن
پاسخ:
اوهوم
چقدر چشم گیر خوب تر شده نوشتنت
انقدر قوی که انگار این پست صفحه ای از یه کتاب کار درست و خفنه
پاسخ:
لطف داری:)
یه لحظه با دیدن این پست یاد یه گمشده ای افتادم که شنیدم که تو بچگی گم شد و سالم بود الان دیگه حدود 30 سال میگذره پیدا نشد یه جور یاس بی پایان مرگ از این بهتره
پاسخ:
چه دردناک
۲۷ فروردين ۹۷ ، ۱۲:۵۸ مهدی صالح پور
بیشتر من نگران بچه‌های گم‌شده‌م... بچه شیطون سه‌ساله‌ای که توی چند روزِ نبودنش، بدونِ اون سکوت دیوانه‌کننده‌ای فضای خونه رو پر می‌کنه
پاسخ:
خیللللللللللی وحشتناکه

سلام

ایکاش واسه همه ی پست هاتون نظرات رو باز میذاشتید که اگه یه موقع کسی خواست واسه یه پست نظر بده فکر نکنه که حالا واسه این پست نظرم رو کجا بذارم؟

 و بعد به این نتیجه برسه که نظر دادن برای یه پست زیر پستی که مثلا واسه یه ماه پیشه احمقانه س و کلا قید نظر دادن رو بزنه

البته فقط یه پیشنهاده ... ممنونم

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی