تلخ همچون چای سرد

ما آدم ها شبیه دومینو ایم.اگر پشت سری مان،ما را هل دهد،برای تقلیل یا تعلیق دردی که میکشیم بعدی را می اندازیم.بعدی بعدی و بعدی ها...همه مان می افتیم...به دست هم نوع خودمان...به دلیل اینکه خودمان از پشت سر زخم خورده ایم و لابد باید برای کاهش خونریزی روان مان،کسی دیگر را زخم بزنیم...