تلخ همچون چای سرد

دلم میخواست جدی با خودم خلوت کنم! تنهایی کوباندم و رفتم نشر هنوز بعدشم از آنجا هلک هلک راه افتادم به سمت ورتا! قانونی را کشف کردم و باخودم عهد پیروی از آن را بستم: پاگیر اتفاقات نباشم. برخی اتفاقات را هرچه پیگیرشان باشی بیشتر از تو فاصله میگیرند و هرچه رهایشان کنی بیشتر به تو نزدیک میشوند. مثلا چندبار دیگر باید به مهر ویزای فلان جا فکر کنم و دعوت نامه ام نیاید و ویزا صادر نشود و پاسپورتم خشک و سفید باشد!...از امروز همه چیز را رها کردم.اولین صفحه ی کتابی که خریدم هم نوشتم.نوشتم: رها کن تا بیشتر به سمتت بیاید!نشخوار فکری درباره ی موضوعی تو را بیشتر از آن دور میکند!قسم خوردم و حتی امضا هم کردم!

چارده اردی بهشت نود و شش