تلخ همچون چای سرد

"دختر" تنها ظاهر و اسمی دخترانه دارد اما باید سر در سینما و در تیزرهای تبلیغاتی تاکید میشد که این فیلم مخصوص پدران است.فیلم، سرسختی یک پدر را نشان میدهد که ما کم و بیش در خانواده های خودمان گاهی این حس را تجربه کرده ایم:"نداشتن استقلال و حریم خصوصی در زندگی شخصی مان به ویژه به محض دانشجو شدن"...فیلم گیر و دادهایِ پدری سنتی و دختری آزاده خواه است ولی این موضوع تمامی فیلم نیست.اواسط فیلم، داستان به سمت دیگری می رود.گیر و دادهای پدر و دختری واردِ کدورت های قدیمی ِ برادر خواهری میشود.همین پیچیدگی و یکدفعه برگشتن داستان و فراموش کردن ِ خطای دختر و دلخوری پدر؛ و شروع شدن ِ داستان ِ دیگر از ضعف های فیلم است.اما از نظر من بغیر از بازی ِ اصلانی،بزرگترین نقطه قوت ِ فیلم جایی ست که علاوه بر نشان دادن ِ پدر ِ سخت گیر داستان،ما با پدری در نقطه مقابل ِ پدر ِ ستاره(دختر فیلم)روبرو میشویم.پدری مهربان،صمیمی،روشنفکر،پیرو آزادی ِ دخترش که قرار است به زودی از ایران برود.داستان سیاهی ِ یکدستی ندارد.ریتمش یکنواخت نیست ولی نقطه اوجش به اندازه ی باد کردن یک آدامس و ترکیده آن است.همینقدر قابل حدس و کوتاه...در کل فیلم به اندازه ای که بخواهد از مسکو جایزه بگیرد،دلچسب نبود.