تلخ همچون چای سرد

بنظرم،مشکل جهان سومی بودن ِ ما،تنها،مطالعه ی کم،سیگار و فقر و فحشای زیاد،زن بازی ِ و چشم چرونیِ بعضی مردا،رفتارای هیستیریکی و جلب توجه بعضی زن ها،شاشیدن بچه ها کنار خیابون،تلف کردن ِ بیشتر وقتمون برا خاله زنک بازی،سرچ های بیش از حد فیلمای پورن و سکس،و عوامل دیگه و دیگه نیست...دزدی ادبی و هنری و روحی و جسمی و غیره و غیره رو هم بذارید جزئش...کاری ندارم که روزانه صدها بار به ما دزدی روحی میشه.با نگاهای بد،با متلک های بزرگ و چندش،با حرفای نیش دار...خواستم بگم اگه ی متن رو خوندی و دیدی زیرش اسم نویسنده ش هست و تو اون رو پاک کردی،اینم ی دزدیِ.ی بی فرهنگیِ صرفِ.حالا اگه تمام فیلمای وودی آلن رو دیده باشی و تموم کتابای مارکز رو از حفظ باشی.اگه پوستر هدایت به دیوار اتاقت باشه و تمام آهنگای بتهوون رو تو گوشیت داشته باشی...هرچقدر هم خودت خودت رو ی آدم روشنفکر بدونی یا حتی ندونی...این همه حرف زدم که بگم:امروز دقیقن شش نفر،بله شش نفر بهم گفتند یکی از متن های من رو تویِ صفحه ها و کانالای دیگه خوندند در حالیکه اصلا اسمی از من زیر نوشته م نبوده.نوشته ی"میگویم آنقدر ژلوفن بخور که خوابت ببرد"که چند سال پیش توی بلاگفا نوشتم و چند روز پیش بازنشرش دادم توی کانالم و وبلاگم...الان بدون ِ اسم خودم دیده شده.از صفحه های فیس بوک گرفته تا همین کانال ها...خواستم بگم من هیچوقت ادعای نویسندگی نکردم اگر هم این ادعا رو داشتم،زیاد تاکید نکردم روش و نخواستم خودم رو بزرگ نشون بدم.ولی خب کسی که چیزی مینویسه،دوست داره اگه ی بازخوردِ خوبی از نوشته ش میبینه و یهو نوشته ی خودش رو توی صفحه های مجازی ِ دیگه میخونه،اسمش هم اون زیر چشمک بزنه.این خواسته ی بزرگی نیست.این ی انرژی به نویسنده های نوپا و تازه کاری مثل ِ منِ که تنها و تنها خواسته شون اینه که:اگه نوشته ای ازشون میخونید اون اسمِ زیرش رو پاک نکنید.اگه اسمی پایینش نیست و شما صاحب اون نوشته رو میشناسید قبل از اینکه نوشته رو شِیر کنید،ی اسم و ی فامیل هم اون پایین بنویسید...نوشته ها برای صاحب هاشون،حکم بچه ها برای مادرهاشون رو دارند...جز خیانت کارا نباشید...
با احترام:)
عطیه میرزاامیری