تلخ همچون چای سرد

من آدم ترک کردن نیستم.آدم ترک کردن های موقتی..آدم ترک کردن هایی که یک روز هست یک روز نیست...یک روز میکَنَد یک روز میچسبد....من آدم اسباب کشی نیستم...هیچوقت قهرهای موقتی نکردم.همیشه یا بودم یا نبودم.همیشه یا قهر کردم برای همیشه یا بودم برای همیشه...بخاطر همین است که وقت هایی که از اصفهان جدا میشوم به مقصد ماندن در تهران،بغض میکنم..بخاطر همین است که الان که دارم میروم ترمینال به مقصد اصفهان حالم متلاطم است...متلاطمم مثل کسی که جزوه های امتحان فردایش را جایی دور،جایی خیلی دور جا گذاشته...